Silke: “Ik ben de aanjager van deze beweging. Bij Sensire leefde al langer het idee dat de zorg anders moet in de toekomst. We hebben over een aantal jaar gewoonweg de professionele handen niet meer. Dit jaar kwamen twee dingen bij elkaar: we hadden een leegstaande afdeling op onze locatie in Zutphen, maar niet voldoende professionals. Zo is het ontstaan, laten we stoppen met praten en gewoon dóen.

We zijn echt blanco begonnen, pionieren. Met een projectgroep hebben we gekeken wat er nodig is om deze beweging in gang te zetten. We hebben alles losgelaten wat we kennen uit onze zorg en zorglocaties. Het is hét moment om alles uit de verpleeghuiszorg van de afgelopen 30 jaar tegen het licht te houden. In de Grachten Promenade hebben we dan ook keuzes gemaakt die regelmatig tegen de standaarden van de verpleeghuiszorg in gaan. Zowel qua huisvesting, als professionals en de manier van werken.”

In de Grachten Promenade ligt de regie bij de bewoners zelf, waar dit nog mogelijk is. De woning is bewust geen plek waar men van A tot Z ontzorgd wordt. Iedereen die woont, werkt en leeft op de Grachten Promenade wordt een samenwerker genoemd, dus ook de bewoners en naasten. Van de betaalde samenwerkers hebben sommigen een zorgachtergrond, anderen niet. Sensire onderzoekt op deze manier de juiste balans tussen getrainde zorgprofessionals en mensen die vanuit een andere motivatie in de zorg willen werken. Samen met bewoners en betrokken naasten zorgen zij voor ‘leven en wonen zoals thuis’. Het speerpunt van deze proeftuin.

Silke: “De mix tussen zorgprofessionals en andere professionals is ons antwoord op het tekort aan geschoolde zorgprofessionals. We hebben hier mensen werken vanuit allerlei disciplines. Zo werkt hier een oud-opticien bijvoorbeeld. Of neem nou Sanne, zij is communicatief heel vaardig en kan mensen verbinden en tot denken aanzetten. We willen een klimaat om met elkaar te praten over wat je neerzet, wat het oproept en hoe het voelt. We hebben het team ook echt geworven op het willen werken zonder kaders en hiërarchie. We hebben het in de werving zelfs chaos genoemd. Je bent samen aan het zoeken naar een juiste modus, in de samenwerking met elkaar en wat voor onze twaalf bewoners passend zal zijn. Dat vraagt enorme flexibiliteit.”

Sanne: “Ik heb een communicatie achtergrond en heb me gedurende mijn loopbaan verder gespecialiseerd in en beziggehouden met verandermanagement en organisatiepsychologie. Wat ik hier doe is ook community building. Deels sta ik zelf ook als professional op de groep. De ervaringen die ik vanaf de werkvloer mee neem, vertaal ik naar het bouwen aan deze beweging. Waarom doen we dingen en past wat we doen nog bij onze visie?

Ik houd me bezig met reflectiebijeenkomsten, met intervisie en het afvinken van ‘to do’s’. Ook hebben we bijeenkomsten met de professionals waar ik informatie inbreng en uit haal. Waar lopen we tegenaan, wat willen we anders en wat willen we juist behouden. Eens in de zes weken spreken we ook met de gehele gemeenschap, in die gesprekken wisselen we ervaringen uit en bouwen we samen aan de Grachten Promenade. We zitten met alle betrokkenen in een nieuwe en lerende omgeving, als iets niet goed gaat evalueren we dat en passen we het aan. Ook achter de schermen lopen we af en toe tegen weerstanden op. Dan gaan we het gesprek aan en proberen we mensen te overtuigen dat het echt anders kan. Het is hier niet zwart-wit, we blijven met elkaar praten. Dat vind ik het mooie.”

Silke: “Welke achtergrond onze professionals ook hebben, ze werken allemaal vol mee. Bekwaam is bevoegd, dus iedereen deelt medicatie, gebruikt de tillift en verzorgt katheters.

We bieden 24-uurs verpleeghuiszorg en erkennen het feit dat we getrainde en geschoolde professionals nodig hebben, maar we weten ook dat we die in de toekomst tekort zullen komen. We onderzoeken echt de juiste mix tussen geschoolde zorgprofessionals en mensen die uit een andere motivatie bij ons met liefde willen werken. Ieder individu brengt ook eigen kernkwaliteiten mee, deze mix tussen onze medewerkers werkt heel mooi, merken we. Maar we blijven onderzoeken wat het effect is en wat er bijvoorbeeld gebeurt als de balans door vakantie of ziekte verkeerd uitpakt.”

“Dat laatste is in de praktijk best een lastige”, vult Sanne aan. “Soms hebben we vanwege ziekte te veel uitval en krijgen we te maken met uitzendkrachten die te weinig van onze visie op de hoogte zijn. Dan draaien de dingen ineens weer richting een gewone zorginstelling. Bewoners gaan bij ons bijvoorbeeld naar bed wanneer ze willen en staan op wanneer ze willen. Dat begrijpt niet iedereen die bij ons invalt. We zijn nu druk bezig met het verzamelen van een vaste kring flexmedewerkers; de bewoners hebben dan een bekend gezicht en onze werkwijze is dan bij iedereen bekend. Dat zijn echt lessen die we hebben geleerd de afgelopen periode. Ik vind het heerlijk om zonder kaders te werken, maar we merken wel dat we bepaalde gebieden moeten structureren. Bijvoorbeeld in informatievoorziening over onze werkwijze en afspraken richting flexwerkers. En we mogen concreter worden in wat we vragen en verwachten. Van elkaar, maar ook van naasten of de naasten naar ons toe.”

Lees verder het volledige artikel op de website van Sensire.